با من بمان تا انتها..

الهى بشنو.. من هم بنده ى توام..  

چو كشتى شكسته اى كه غرق مى شود..

به حال خويش، 

ناخدا مرا رها مكن..

چو رود جارى ام مگر تو مقصدم شوى

به دشت هاى ناكجا مرا رها مكن

مرا رها مكن چو برگ زرد كوچكى..

به زير پاى بادها..

مرا رها مكن..

مگير مهر خويش را ز باغ باغبان..

خداى من در اين هوا مرا رها مكن..

تو به من نگاه کن و مرا اینگونه نبین.....