تا دیر نشده خودتان را نجات دهید..

بعضی لحظه ها حرف زدن ندارد.. تحلیل ندارد.. شبیه ندارد.. می آید که آمده باشد فقط.. می آید که خیالمان را راحت کند بعد از روز ها و ماه ها.. لحظه ی اعتراف یکی از همین هاست.. اعتراف به چیزی.. چیزی مثل دوست داشتن.. در این روزهای تاریک.. فقط دوست داشتن، نجات است.. ما آدم ها "دوست می داریم" که نجات پیدا کنیم.. ما آدم ها عشق را انتخاب می کنیم که جان سالم بدر ببریم.. می خواستم بگویم دیشب لحظه "نجات" من بود.. وقتی که به دوست داشتن اعتراف میکردم.. داشتم خودم را نجات می دادم.. خودم را از هرچه تاریکیست نجات می دادم تا نور.. تا صبح.. و همین..