سلام

مى دانى كسى نيست حال من را خوب كند.. و من تنهايى روى تخت خوابم دراز كشيده ام .. ديروز را از دست داده ام.. فردايى هم از راه نرسيده.. پس من براى چى زندگى مى كنم.. سلام.. من دلم خواست حرف بزنم.. حتا به سفيدز زدم تا شايدحالم بهتر شود.. امانشد.. ذهن من پر ازموج هاى خشمگين و عصبانى است.. افكارم به ساحل نميرسند.. در تلاطم مداوم افتاده ام.. سردم مى شود.. هر روز گفتم از فردا فراموش ميكنم.. اما آن فردا هيچ وقت نيامد..سلام.. من مى ترسم.. از زندگى مى ترسم.. از آدم ها ميترسم.. ازين حباب نازك و بى اعتبارى كه دورم كشيده ام.. من ميترسم.. از آدم ها مى ترسم.. سلام..  مى شود چشم هامو ببندم و وقتى بازشان ميكنم ديگر كسى را نبينم.. من از آدم ها مى ترسم.. من ازين روزهاى غمگين و سرد مى ترسم..  مى شود چشمهام و ببندم و وقتى باز ميكنم همه چيز تمام شده باشد؟ من دور شده باشم از همه.. من مرده باشم..سلام..