از يك جايى به بعد(قسمت سوم)

‎از يك جايى به بعد اميد از دست ميرود.. مى رود مثلن يك جايى شبيه يك دره ى عميق مه آلوده.. وقتى لب دره ايستاده اى و دستاهات رنگ از دست دادن گرفته..  و كارى از دست كسى بر نمى آيد..  اميد از دست رفته را چى كسى مى تواند بازستاند.. وقتى لزومى براى اميدوارى آدم ها نميبينيد، دست كم ميتوانيد اميد  را از آنها نگيريد.. لطفن اميد را از هيچكس نگيريد.. نا اميدى آغاز خيلى چيزهاست..